چه قددخالت میکنن این پدر مادرا تو زندگی ما بچه ها؟
کمک کردن والدین به فرزندان کار پسندیده ایه که می تونه در زمینه مادی، معنوی و حتی
مشاوره و راهنمایی در زندگی و انتقال تجربیات باشه.
اما،این کمک کردن، حق و حقوقی رو ایجاد می کنه؛ لذا
فرزندان باید توجه داشته باشند که قدر این نعمت بزرگ رو بدونند و در پی تشکر و
قدردانی بربیآن. منتها این کمک کردن نباید اهرمی باشه، برای منت گذاشتن، سوء
استفاده کردن و دخالت های نابجا در زندگی فرزندان.
خداوند متعال در سوره بقرة آیه264:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ»
اى کسانى که ایمان آورده اید، صدقه هاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مى کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد.
در این صورته که این کمک کردن مورد رضایت حق تعالی قرار می گیره. اما اگر موجب از بین رفتن عزت نفس فرزند و یا دخالت های نابجا و منت گذاشتن ها باشه فرزندان باید با دلایل مختلف وبا مهربانی از پذیرفتن اونها خود داری کنند.
نکته ای که در مورد مشاوره دادن والدین وجود داره اینه که؛بهتره، اول دقت کنند که چقدر فرزندانشون، اونها رو به عنوان مشاور پذیرفتند .
گاهی رفتارهای خیرخواهانه والدین موجب دعوای خانوادگی میشه؛ چون فرزندانشون این خیرخواهی رو درک نمی‌کنند.
اگر والدین بخوان فرزندشون راه هدایت رو پیش بگیره، باید راهنماش باشند و راهنما بودن، حداقل شرایطی را می طلبه که فرزندان بتونند با یافتن اونها در وجود والدین به اونها اعتماد بکنند و سراغ افراد دیگری که اهلش نیستند نرند. لذا وظیفه والدینه که خصوصیات یه فرد راهنما و مشاور رو در خودشون ایجاد کنند.
بعضی از خصوصیات و ویژگیهایی که والدین به عنوان یه مشاور و راهنمای موفق باید در خودشون ایجاد کنند:
1-والدین باید علم خود را درمورد نیازها و خواسته های فرزند خود افزایش دهند و
به حد کافی برسانند.
امام على (علیه السّلام ) فرمود:
«خیر من شاورت ذوُوا
النُّهى والعلم واُولُوا التجارب والحزم » خوانسارى ، غررالحکم ، ج 3، ص
428
بهترین کسى که با او مشورت مى کنى ، صاحبان خرد و دانش و دارندگان تجربه و
دوراندیشانند.
2-والدین نسبت به مسأله و یا مشکل فرزندشان راز دار باشند و در مقابل دیگران از
آن بحث نکنند.
امام صادق (علیه السّلام ) فرمود:
« ان المشورة لا تکون اِلاّ
بحدودها ... فاوّلها ان یکون الّذى تشاوره عاقلاً والثانیة ؛ ان یکون حرّا متدینا و
الثالثة ؛ ان یکون صدیقا مؤ اخیا ... واذا کان صدیقا مؤ اخیا کتم سِرَّک » وسائل
الشیعه ، ج 8، ص 426
مشورت ضوابطى دارد ... 1 - اینکه مشاور عاقل باشد. 2 -
مشاور متدین و آزاد از هواى نفس باشد.3 - دوست و برادر باشد ... و اگر برادر و دوست
صمیمى باشد، سرّ تو را کتمان مى نماید و رازدار باشد.
3-تقوا و خداترسی از صفات دیگری است که والدین باید در خود ایجاد کنند.
و نیز
على (علیه السّلام ) فرمود:
« شاوِرْ فى امورک الذین یخشون اللّه » خوانسارى ،
غررالحکم ، ج 4، ص 179
در کارت با کسى مشاوره کن که از خدا خشیت و خوف دارد.
4-در امر راهنمایی و مشاوره والدین باید نسبت به مسئله مطرح شده خوب فکر و تأمل
کنند و از استبداد رای وسخن چینی و نفاق و لجبازی بپرهیزند.
امام صادق (علیه
السّلام) مى فرماید:
«... وایّاک والراءى الفطیر وتجنّب ارتجال الکلام ولا تشر
على مستبدٍّ براءیه ولا عَلى وغد ولا على متلوّن ولا على لجوج و ...» بحارالا نوار،
ج 72، ص 104، حدیث 37
از دادن راى بدون تامل و تعمق بپرهیز و از گفتن آنچه فورا
بر زبان مى آید، اجتناب کن و خود با کسانى که داراى صفات زیرند به مشورت
مپرداز:
الف - کسى که به ناحق بر نظر خویش پافشارى مى کند.
ب - فرد آتش افروز
و سخن چین
ج - شخص چند چهره و منافق و متقلب
د - فرد لجباز و...
